آثار گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) + آوتار

پيامبراکرم(صلي الله عليه و آله): ای فاطمه! همه چشم ها در روز قيامت گريان است جز چشمى كه بر مصائب حسين(علیه السلام) بگريد.[*]
گریه کردن بر مصائب امام حسین(علیه السلام) از شیوه هاى معمول و البته از بهترین روش های عزادارى بر آن حضرت است، امام حسین(علیه السلام) می فرماید: «أنا قتيل العبرة لايذكرني مؤمن الا بكي؛ من كشته اشكم هيچ مؤمني مرا ياد نمي‏كند، مگر آن كه اشك در چشمانش مي‏ آيد».(1) گویا حضرت می فرماید: من کشته شدم تا با گریستن در مظلومیت و مصائب من رحمت الهی را شامل حال امت جدم(صلی الله علیه و آله) گردد. زلال اشک بر مظلوم کربلا گرد و غبار گناهان و آلودگی ها و سنگ دلی ها را از صحن و سرای دل می شوید و نسیم رحمت و صفا و همدلی را در کوی و برزن روح و جان به ارمغان می آورد.
مهر و محبت به امام معصوم علیه السلام در ژرفای احساسات و عواطف شیعیان آن حضرت جای دارد و با تلاش شیعیان این پیوند عمیق عاطفی هر سال بهتر از سالهای قبل تکرار می گردد، رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می فرماید: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَینِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا»[2]برای شهادت حسین«علیه السلام» در قلوب مؤمنین حرارتی است که هرگز خاموش و سرد نمی شود. و نیز می فرماید:«كُلُّ عَینٍ بَاكِیةٌ یوْمَ الْقِیامَةِ إِلَّا عَینٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَین»‏[3] هر چشمى فرداى قیامت گریان است غیر از چشمى كه در مصیبت حسین«علیه السلام» گریه كند. روایات فوق خبر از عمق تأثیر اشک بر امام حسین«علیه السلام» در عمیق ترین ابعاد انسان می دهد که در قیامت ظاهر می شود.
یکی از آثار اصلی گریه بر مصائب امام حسین(علیه السلام)  آثار بخشش گناهان و ورود در بهشت است زیرا اشک بر امام به نوعی توبه از گناهان و البته قبولی توبه از طرف خداوند عزوجل است، امام رضا(علیه السلام) فرمودند: یَا بْنَ شَبیبٍ! اِنْ بَکَیْتَ عَلَى الحُسَینِ علیه السّلام حَتّى تَصیرَ دُمُوعُکَ عَلى خَدَّیْکَ غَفَرَ اللّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغیرا کانَ اَوْ کَبیراً قَلیلاً کانَ اَوْ کثیراً؛ اى پسر شبیب! اگر بر حسین(علیه السّلام) آن قدر گریه کنى که اشکهایت بر چهره ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده اى مى آمرزد؛ کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد.[4]
اشک چشم نشانه رقت قلب است. اشک چشم و حال و هوای خوش برای دعا و عبادات و البته توان گریه برای سیدالشهدا(علیه السلام) علت بسیار مهمی را می طلبد و آن رقت قلب است، یعنی دل انسان باید رقیق گردد و سنگدلی تبدیل به نازک دلی شود. حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: «ما جفت الدموع الا بقسوة القلوب؛ اشک ها خشکیده نشد مگر به خاطر سنگدلی».[5] پس ابتدا باید اسباب قساوت قلب را شناخت که گناه بزرگترین سبب قساوت قلب است. امام علی(علیه السلام) می فرماید: «ما قست القلوب الا لکثرة الذنوب؛ دل ها جز با گناه سخت نمی شود».[6]
البته سوال اینجاست، چگونه است که بارها دیده شده افراد گنهکار و قسی القلب وارد بر مجلس سید الشهدا(علیه السلام) شده و پس از گریه و عزاداری بر حضرت از گناه دست برداشته و هدایت گشته اند، پاسخ این سوال در حدیث«إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاة»؛ در طرف راست عرش نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و کشتى نجات است.[7] توسط معصوم علیه السلام داده شده است، آری ورود به مجلس  امام حسین(علیه السلام) نشانه عنایت حضرت بر شیعیان و حتی غیر شیعه است و هر قطره اشک نشانه ای بر قبولی توبه و عاقبت به خیری عاشقان خاندان اهل البیت علیهم السلام است.

پی نوشت:
[*]. بحار، ج ۴۴ ص۲۹۳
[1]. أمالی الصدوق ص  137  
[2]. مستدرك‏الوسائل، ج 10، ص 318   
[3]. بحار الأنوار، ج‏44، ص 293
[4]. امالى صدوق، ص112
[5]. وسائل الشیعه، ج 11، ص 337.
[6]. وسائل الشیعه، ج 11، ص 337.
[7]. طبرسى إعلام الورى، ص400.
--------------------------------------------
مطالعه بیشتر در:
چرا گریه بر امام حسین علیه السلام ثواب دارد؟